doğru kelimeleri bulamamak..doğru yerden başlayamamak...zihin öyle tıka basa dolu ki,seçemiyorum olması gereken asıl kelimeleri..
hep yanlış yerden başlıyorum hayata..hep biraz eksik başlamak zorunda kalıyorum,yeni sandığım bir güne..
ve gün tamamlanamadan..devrediyor kendini..yeni bir tarihe...
bugün şu.. yarın başka bir gün olacak diyemiyorum..
çünkü her gün aynı günün devamı..oluyor..
yürüdüğüm sokaklar aynı yere çıkıyor hep..
adımlarım hızlandıkça,yavaşlıyor yüreğimde kalp çarpıntılarım..
Kaf önce hafif hafif düşüyorsun sonra
kızıl kızıl dağılıyorsun elimde kalıyor iki nokta
atıp kırmızı bir gül kalbimin tam ortasına
kaçıyorsun mevsimlerden mevsimlere
tahtı çalınmış bir padişahım oysa
kayboluşunu arayan hesapsız yolculuklarda
Devamını Oku
kızıl kızıl dağılıyorsun elimde kalıyor iki nokta
atıp kırmızı bir gül kalbimin tam ortasına
kaçıyorsun mevsimlerden mevsimlere
tahtı çalınmış bir padişahım oysa
kayboluşunu arayan hesapsız yolculuklarda
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta