Garibim Şiiri - Ahmet Yüksel Şanlıer

Bir garip ağlıyor oturmuş yolda,
Gözleri yaşlıydı, gördüm’ de demin,
Üzüldüm görünce, dedim’ ki ona,
Ne ağlan garibim, neyin var senin.

Bu garip oturmuş, yerlere ağlar,
Derler’ ki o garip, haline ağlar,
Gözlerden dökülür, inciden yaşlar,
Söyle be garibim, neyin var senin.

Garibin bu hali, dokundu bana,
Derdini anlatmaz, sordum’ da ona,
Yaslanmış hep ağlar, bir soğuk taşa,
Sorarım ey garip, neyin var senin.

Üşümüş bu garip, durduğu yerde,
Yüzler var al pembe, benzerdir güle,
Hem ağlar hem bakar, baktığı yere,
Sorarım garibim, neyin var senin.

Garibim gel üzme, ağlatma beni,
Dayanmaz bak yoksa Yüksel’ in kalbi,
Bir söyle, /durmadan baktığın yeri.
Deyiver garibim, neyin var senin.

14 Şubat 2014
Antalya.