Bir adam, yalnızlığın boğucu girdabında,
Sokak köşelerini, tutmuş, mesken edinmiş.
Ne düzgün ayakkabı, ne giysi var sırtında;
Bir parça kuru ekmek, bulduğunda sevinmiş.
Yattığı yer, değil ki soğuk döşekten başka!
Kaderinden yememiş, etkin kötekten başka!
Çocukluk, o derin ırmak çağrısı
O masal dağında ünleyen gazal
Güz ve hasret yüklü akşam bulutu
Güz ve güneş yüklü saman kağnısı
Babamdan duyduğum o mahzun gazel
Ahengiyle dalgalandığım harman
Devamını Oku
O masal dağında ünleyen gazal
Güz ve hasret yüklü akşam bulutu
Güz ve güneş yüklü saman kağnısı
Babamdan duyduğum o mahzun gazel
Ahengiyle dalgalandığım harman
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta