Gariban Şiiri - Ahmet Zeytinci

Bardaktan boşanırcasına
damlalar yeryüzünü ziyarete geliyordu
ve o güzellikleri görmüştü aylar sonra gariban
zamanında kurşun attığı
cebinde ki son metelikler ile
bir kalıp sabun adlı mahalle bakkalından...

saçı ve sakalı birbiri ile güreş tutmuştu adeta
her ne kadar ruhu temizse de
yüzünde senelerin kirleri
sövüp saymayı bıraktı
açtı ellerini göğe doğru
''Şükür Rabbim çok şükür.'' dedi önce
sonra başladı saçını sakalını sabunlamaya
yüzünde çizgiler ince ince...

millet koşar adım saçak altı dam altı
şemsiyelerini tören ile açarken
onun yüzünde mutluluk pırıltıları
köpürtür de köpürtür sakallarını saçlarını
niye bu hallere düşmüştü
kimseler bilmiyordu suçlarını...