Garib Koçoğlu Şiirleri - Şair Garib Koçoğlu

Ne büyük kelime.
Dolandı dilime
Dilim Neylesin
Sevgi büyük Kelime
Büyüdüm onunla
Bitmez Tükenmez

Öldü gönlüm öldü gönlüm.
Yaşa başlamadan öldü gönlüm.
Bir söz söyledi vurdu yere.
Yeri görünce öldü gönlüm

Gönül dedim düştüm peşine.

Törpüledi bedenimi ruhumu
Günler geçmeyen günler
Ne zalim nasıl zulüm
Günler geçmeyen günler
Saydım saydım bitiremedim.
Tükendi nefes yetiremedim.

Bitsin bu hasret bitsin bu çile
Gel artık sevdiğim gel bana
Zulüm mü olur insana bile bile
Gel artık sevdiğim gel bana
İçim dolu dışım dolu
Çok ezdiniz bu garib kulu

Eğdim başımı hak önünde.
Yine de uslanmadın sen gönül.
Çeşit çeşit hal yaşadın
Yinede uslanmadın sen gönül.
Gelenden hesap sordun gidenden.
Neler çektim neler senden.

Yara bende yara bende
Durmadan kanar yara bende
Neylersem iyi olmuyor
Kızıl kan yara bende
Sevmek ölüm demekmiş
Can bedenden geçmiş

Yaslandı omzuma
Döküldü saçları
Sardı yüzümü
Okşadı beni ılık ılık
Nefesi ensemde
Yüreğime vurur

Fikir yorgun, beden yorgun
Göz kapakları düşer yavaş yavaş
Gönül feleğe dargın
Dert boyu aşar yavaş yavaş
Nazlım hazır değilmiş gelmez
Dertsiz dertlinin halini bilmez

Yürekte sevda
Beyinde sorular
Küme küme havada
Yağmur yüklü bulutlar
Karanfil yaprakları
Kimi kuru kimi yeşil

Ben insanım;
Yorguna hancı,mazluma durak
Hesabımız temiz,defterimiz ak
Dürüstlük şiar;riya uzak

Ben insanım;