...Buz gibi bir İstanbul gecesi... Sokaklarında sığınacak bir yeri olan hiç kimsenin ortalıklarda görünmediği bir saatte Kadıköy rıhtımında bir gölge ağır,aksak ve titrek yürüyordu...
Üşümüştü,yılgındı gözyaşları yanağından süzülüyordu…
Evim dediği evi bildiği yerden atılmıştı sebep yoktu sebep saçmaydı gerçek olan artık istenmiyordu itilmişti kapıya bırakılmıştı…
Üşüyordu ve nereye gideceğini bilmeksizin yürüyordu…
Sen benim sarhoşluğumsun
ne ayıldım
ne ayılabilirim
ne ayılmak isterim
başım ağır
dizlerim parçalanmış
Devamını Oku
ne ayıldım
ne ayılabilirim
ne ayılmak isterim
başım ağır
dizlerim parçalanmış
İtilip kakılan o kadar çok insanımız varki onu iteleyip kaldıranda aynı durumda çözüm üretilmedikçe daha çok görürüz bu işsizlikteki insanlarımızıda eklersek allah sonlarını hayır etsin dua etmekten başka elimden elimizden maalesef bir şey gelmiyor.Kaleme alışınız çok güzeldi tebrikler sevgiler.
Bu şiir ile ilgili 21 tane yorum bulunmakta