Gar Şiiri - Seyfi Karaca

'G' duor..
klasik
Yaaa...ben anlamiyorum motordan..tenekeden
Düşündükce,
Merceksiz yakına geliyor heybeti eski postaların
Gar,da
Hep yasamı seyre dalmışım
Kemandır oda orkestrasının çırağıma çağıma ruhi dengelerden
Anlamıyorum yaaa... ben,
Kendi başına geçip gidiyor günler
ve seneler…kendi başına
Ama ben uslanmıyorum,
Uslanmıyorum, ne yapsam da
Çığ gibi büyüyen sevgi sonsuzluguna iki cihana
Kim ve ne zaman ok atsa,dünyanın boşluğuna bana değiyor
Durmasın varsın
Kanadıkca kanasın gülü çicegi heeep aynı topraklarda sulansın
İyi ki rastladık birbirimize sevgili yüreğim
Duymuyorum bile ne acıyı
Ne yarayı ne de sızıların ucunda gezinen hançeri
Bozuk çalsa bile sirenler
İlla senin sesindir aşktan olan ilacı feda olsun
Ki; ondan olur sevgili....ben de duyar kendimden bildiğimi
Hem de anlarım
.....inanırım sonsuz

seyfi kARACA.....sUBAT / 07