kara trenler geçiyor
gönül garından,
ise boyuyor renkli düşleri,
kirletiyor tertemiz gülücükleri.
el sallamıyor yolcular,
namert sırtları cama dayalı,
suratlar kara boyalı.
Sevdanın ateşi eğer
Her an yanıbaşımda yatmasaydı
Ben bu yükü taşıyamazdım
Sevinçlerime biraz hüzün katan odur
En çaresiz anımda
Issız bir dere kenarını
Devamını Oku
Her an yanıbaşımda yatmasaydı
Ben bu yükü taşıyamazdım
Sevinçlerime biraz hüzün katan odur
En çaresiz anımda
Issız bir dere kenarını
Her trenin yolcusu aynı durağın yolcusu değildir. Belli ki o garın yolcusu yada müşterisi henüz gelmemiş. Belki bir gün gelir kazaran da olsa, belki evine gider belki de başka trene biner...
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta