Ganga'nın Kıyısında Yalınayak

Ganga’nın Kıyısında Yalınayak

Rani sabahı Ganj’ın suyuyla yıkardı
İlk ışıkla birlikte eğilirdi nehre
İnce ellerinde kırmızıya çalan bir dua
Ve kınanın ilk halkasıyla
Bir kadının suskun doğası başlardı

Tanrıça Lakşmi’nin dokunuşu bu
Derdi annesi
Kına yak ki şansın açılsın
Ama Rani bilirdi
Şans en çok susan kadınların ellerinde
Sessizce ağlardı

Bir gün
Avucunun çizgileriyle inatla göz göze geldi
Bu çizgiler mi beni böylesine
Yalnız, sabırlı, bekleyen yaptı
dedi kendi kendine

Sonra aldı kınayı
Avuçlarına değil bu defa
Bileklerine dirseklerine
Omzuna kadar işledi

Bir motifte bir kelebek
Bir diğerinde bir diken
Birinde dua
Diğerinde sitem

Ve ilk kez o gece
Ganj’ın kıyısında bir kadın
Kaderini saklamak için değil
Kendi hikâyesini yeniden yazmak için
Kına yaktı bedenine

Azra Nimet Öner