Gam Yükü Şiiri - Sevgi Gül İlkan

Sadece sözlerini karanlık bilirdim
Meğerse özünde karanlıkmış
Özünden gelen çirkinliği
Dilin temize çekebilir mi?
Diyelim ki çektin,
Rab katından silebilir misin?
Dürüstlüğüme benek benek sıçrayan seni,
Gündüze boyamaya çalışmışım
Meğerse, ne çok ne çok yanılmışım.
Şimdi umutlarımda kara kınasın.
Gönlümün kırıklarından ayaz vuruyor,
Çok çok üşüyorum!
Çekildi tüm perdeler,
Canımın kenarındayım şimdi
Kırık kanatlarıma tutunuyorum.
Bana, bir hayli kızgın olan güneşin
Doğuşuna doğru koşmak istiyorum.
Bir anlık gafletime yenilip aşağı atlasam
Öleceğimi bile çoktan unutmuşum.
Emeklerime sıçrayan seni,
Kadir kıymete yazmaya çalışmışım
Meğerse, ne çok ne çok yanılmışım
Sen, vicdanını çoktan terk etmişsin,
Gece sevdalısı sandalında yol alıyorsun
Karanlıklarına doğru batmak istiyorsun
Bir avuç yıldız serpsem neye yarar?
Neye yaradı?
Geçirdiğimiz kaza öyle ağırdı ki
O anın suçlusu, ne sensin ne de ben...
Ömrümden ömür biçtim!
İstedim ki onlar hep hayatta kalsın...
Pişman değilim!
Ömrüm ağır yaralı da olsa,
Vicdanım kuş tüyünden daha hafif!
Yüreğim dağ
Onurum, gururum, umudum içinde lav,
Yakıp gitmesini de bilirim!..