Elvedaya Kanat Çırpıyorum

Arsızlığının ar damarı çatlamış bir kere,
Gözlerimden kusuyor en ağır sözleri
Yolunu bulmuş hassasiyetimden
Yarama sızıyor neşter vuruşuyla
Kanıma karışıyor en acı yanıyla
Sevinçlerimi zehirliyor acımadan
Ve son darbesini de indirdi şakağımdan
Umudumun bitişlerine gömüldüm.
Sessizliğimin derinliklerinde feryadım
Çığlık çığlığa kanayan dudaklarımda
Bağlandı ağzım dilim suskunluğuma
Ve artık kapılar sonuna kadar açık
Gönlümün camlarında kırık dökük
Ayazları vuruyor içimi üşüten
Acıyla harlıyor gönül ocağını.
Yaz yangını tütüyor bağrımda
Nefesimde alev alev bu yangın
Ayrılığa körüklüyor durmadan
Ve biz şimdi kapı ağzında ustura bıçak
En derinden imdat dese de bakışlarım
Uzatma ellerini çekil git benden
Gözlerimin tabanı da delindi sayende
Bize dair ne varsa döküp saçtın
Şimdi başucunda bekliyor emanetlerin...
Bana sahip çıkmadığın gibi sahip çık!
Ve ben şimdi kapı ağzındaki son durakta
Gitmeye hazırlanıyorum alelacele
Çek ellerini gözlerimin valizinden
Sana dair bir şey almadı yüreğim
Döküp saçtım ne varsa senden kalan
Emanetlerime iyi sahip çık;
Bana sahip çıkmadığın gibi...
Elvadanın gemisi de gelmek üzere
Eğer ki durup da düşünürsem bir daha
Kapaklanıp kalacağım aynı ızdıraplara...
Sorma neden diye gerçek gidişime
Suskunluğumun cevabı sende
Bir kez olsun kendine sor...
Sor ki nasıl bir yara olduğunu gör...