Daldın dalgıç gibi kitaplara
çıkışta yüzünde dingin yaz akşamı
gördün güneşte ve gölgede kayaları
ağaçların dallarında yıldızlar vardı
sonsuzluğu dövüyordu dalgalar sayfalarda
Yani çocukluğun doymaz açlıktı
sürekli çağrı... Sonsuz ufka. Oysa
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var