Galleşler Şiiri - Veysel Şimşek

Yaklaşır yanına güler yüzüne,
Yanar döner güven olmaz sözüne,
Güvenim yok erkeğine kızına,
Dost zannetme seni satar galleşler.

Yüz verirsin önce senle tanışır,
Bu gün başka yarın başka konuşur,
Mukalemin gibi renkten renge dönüşür,
Verir sözü sonra yutar galleşler.

Galleşin ipiyle kuyuya inme,
Kalıbına bakıp adamdır sanma,
Her olur olmaza sakın aldanma,
Fırsatçı pusuya yatar galleşler.

Hep ararım ehli kamil bulamam,
Kahpe dünya senden bir haz alamam,
Ben galleşler gibi tükmük yalamam,
Aklım almaz baştan atar galleşler,

Galleşlere benim aklım ermiyor,
Sanki yaptığını Allah görmüyor,
Fani dünya ölüm adres sormuyor,
Bilse zalim dünya beter galleşler.

Galleş bazen kardeş bazende bacı,
Olmasın derdime derman ilacı,
Dünya kahpe bilse hayat çok acı,
Gerçeklere yalan katar galleşler.

Bazen hükümcü olur bazen saltanat,
Yüze güler ama kalbi çok hesat,
Sana kalmaz dünya cümle kainat,
Baykuş olur dalda öter galleşler.

Galleşlerde bu galleşlik hünermi,
Akıllı olan seni adam sanarmı,
Ölsen bile Veysel sana yanarmı,
Sürün derim artık yeter galleşler.