Galip Özdemir Şiirleri - Şair Galip Özdemir

gökte yıldız pır pır eder
cevap verir kalbim…
hüzünlü laciverd bir sükûta düşerim
ayyenisini beklerken…

bilirim;

bir sebep yokken
vurulur güvercin
gereği yokken boğulursun
hüzün denizlerinde

kayalarda bir kınalı keklik

İstanbul bir martı uykusunda
Dağlanmış sesimi arıyorum,
Kör duvarlarda
Yana yana..
Islık çalıyor
Bir yalnızlık

sen ilk kurşunu
hayatına sıktın..
başka kurşunun da yoktu zaten senin
küfrederdin kurşunsuzluğuna
yarım çeçence’nle
mahkum oldun sarımsak kokulu odalara..

mavileri düşlese de gözlerimiz
böyle hodbin
ve metruk kalacak kalbimiz
bahtiyarlığı hakketse de ellerimiz
bu savruk yaşamın kıyısında
hep tirşe sevdalar

ç
i
v
i

Rötar



Kolan vurur umutlara
İçimde ağlayan sonbahar çocuğu

ah ben şu elimi
nereye koysam
ateşlere atsam
rüzgarlara mı salsam
ah şu elimi…
denizlere mi atsam

Bu çığlığı söküp alacağım yüreğimden
Ve dekorumu alıp gideceğim
Sen; dağsız, bulutsuz
Ve güneşsiz
ve uçutmasız kalacaksın
Rüzgar? !

şakaklarımda
................kara kara
................düşününen
.................ey yorgun el

söyler misin