Galip Özdemir Şiirleri - Şair Galip Özdemir

avcunda bir yıldız,
mışıl mışıl...
boynunun altında dirseğim..
akdeniz ayaklarını öpsün,
akdeniz nefesi boynunu..
tül uçuşsun açık kalan pencerenden

haber



götürülürüm her gece
yalnızlığın kara infazlarına.

İçime akşam kızıllığı çökerken,
Kapatır yüzlerini çiçekler;
Ağlamaklı olurum.

Usulca gözlerin geçer yüreğimden
Ellerim, yumuşacık bir “merhaba” bekler;

“yasemen endamlı yakamoz çiçeğine'

ne bir yol
ne bir pusat…
ne bir yıldız vardır
ne de bir iz…

Önce mavi yandı inceden.
Alabildiğine yeşil sonra...
Sonra zeytin karası,
Gönül yarası.....
Sonra ırmak türküleri

parke taşlarında çınlayan
nal seslerini duyuyor musun
geçen her faytonun içinde ben varım
sivas kalesi’nde
kırık ikindilere,
yalnızlıklara sığınan

bir ağaç çiziyorum;
yanıyor, tutuşup yapraklarından.
adı konmamış bir çiçek çiziyorum
soluyor, kendini koklatmadan.

bir adam çiziyorum;

dağlardan sürülen
.......güllerdir onlar
solmuştur renkleri
ve küsmüşlerdir
başak kokar nefesleri
tuz eksilmez dudaklarından

sen
mutsuz sevdaların militanı
beni pera’da vurmalıydın
tek kurşunla
ve yağmur yağmalıydı
sana fulya demeti sunarken

Maharbi pınarından düşen her damla
sevişirdi
kadehlerimize doldurduğumuz
yangılarla

yıldız rüzgarları