Galeyan Metaforigma Şiiri - Seyfi Karaca

Bir türlü doğum sancısını sağlayıp seçemeyen
İskelete sarılı etten tırnaktan donanım
Ne olacaksa olmalıydı
Sandıkta çerçevede saklanan,saklanamayan..
Vakit doluyor, duruyor kuruluyor bocalıyor boşalıyor sonra
Limansız insansız kancalardan yükünü almış
insandan daha güçlü sağlıklı aşınmaz
Bütün sabırsızlıkları ve aceleye gelmesi gerekenleri
Kabuğundan fellik fellik çıkararak sokaktan dünyayı toplayan
İsim koyar gibi bütün yeryüzü yalnızlıklarına
iskelenin ucunda serilmiş serpilmiş gün batımıyla konuşan akis
Akşam olduğunu bilip öğrenecek sana geliyorum diyen
Ve dehşet dehlize vardığını hiç bilmeden herşey
Aşınmaz paslanmazım derken insan nikel krom vanadyumdan
Çürüğü çıktı acı reçeteli hayatın, daha çok mesafe koydu uzak
Bozulduğu bakımını saç başa giren ayna yapmaktayken
Ne yaldızlı tövbe ne gösterişli destur..
Kimin neresine düşerse oracıkta canına tükürüp
Tabutsuz mezar gibi çillenmeye başlıyorduysa küf
Soğuyan gün ertesine ve asvalta resimler çizermiş renkli tebeşir
Gece geçerken silik dünyadan çapraz eksenden
Sisli ve bulanık bir ay gibi
Hüznün renginden pay çıkarmış olmaya
Fikir soğutarak düşünüp taşınan ev desen ve kara mizah düzen
Kurtuldum sanacak belki çoklu travmadaki tekil şahıs, oysa bu yiv
Bu katıklı katıksız yırtık
Sıcak bir kalbe gidip oturana kadar buz tutacak
Cocukluğu ölü boşluklarda ve çukurlarda bırakarak büyüyen
Madalyonun her iki yüzü de karbon portresi siyahıyla
Dünya böylesine asvalta betona çöl veya buzul
Her şekil taşınmazın ulama kaplaması biryer değildi
Ve hayat ağacı kadar soylu köklü onurlu güvenli tılsımlıydı
Elma dersem çık saklambaçtan kendin ol değerlisiyken sobe
Belki bildi belki halende galeyan metaforigmalarıyla ne buldu ne bildi
Asit kızılcalarında yaşamın içinden geçenleri okuyan
Kol çevrimli müzik mix
Ve cidden ömrümde ne işler dönderip karıştırdığı belirsiz
Kapısı kilidi bozuk,
İnsan figürlü pis pasak pardora

Ekim/21