Senin yokluğun, varlığından güzel.
Keşke gerçekten varlığın olsaydı özel.
Sanma ki bu fakir düşündüklerinden bihaber,
İnkâr etsen de bu gönle gelir gaipten haber.
Sen, “sen” dedim gönlümle, seni diledim.
Sen, “ben” dedin; kendinden ödün vermedin.
Ey sevgili yar, sana sevmeyi öğretemedim,
Çünkü sevmek değil, sevilmekti hedefin.
Seni karşılık beklemeden ruhumla sevdim,
Bilmedin ki o sevdayla seni sen ettim.
Sessiz sedasız hayatından çekip gittim,
Şimdi sen yan, gör ki ben nasıl sabrettim.
Kayıt Tarihi : 7.9.2025 00:31:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Karşısındaki insana gerçekten inanmak isteyen ama hayalleri suya düşürülen, bir fakirin hikayesi.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!