Gaip Sevgili Şiiri - İsmail Çakır

Uzak mekânlarda mısın, nerdesin ey gaip sevgili.
Aklımdan çıkmıyorsun, çıkmayacaksın da ebedi.
Vuslatın kırbaçlamak inan faydasız gölgesini.
Sonbaharda sen açarsın solsa da her kır çiçeği.

Dolaşır dururum çöllerde gözü yaşlı bulut gibi.
Yanar durur içim, cehennem ancak olur misali.
Söylesene gelmez miyim, bulurda bir tek izini.
Yıldızlara gömülü gölgeysen söyleyin çaresini.

Nereden bileceksin, vicdanın anlar mı sevdiğimi?
Hiç duydun mu kırık bir kalbin hüzünlü bestesini?
Sözle anlatamazsan çığlıktır en güzel senfonisi.
Kahreder duyanları, esirin o acıklı inlemesi.

Acımanda yok, insafsızca tutsak ettiğin gibi.
Mazideki gibi artık değil göklerin gür sesi.
Aradığım sen değilsin, hayallerim bana kafi.
Hatırla ne olur, güzel değil miydi geçen mazi.

Senden uzakta kalmak, azapların en çetin hali,
Yürüdüğüm yollar karanlık bir mezar olur sanki.
Izdırabımı taşıtsam dağlara kalmaz mecali.
Kalbimdeki celalindir çağlayanların benzeri.