GAİBE DAVETİYE
Ben göçmüşüm gelen daveti neyleyim
Alın yazısıymış ben sonumu nerden bileyim
Devete cevap veremiyorum ne geleyim ne de gelmeyeyim
Mümkünmüdür ki sahibi davete haber göndereyim
Dünya hali bu tabi yaşam devam ediyor
Herkes ayrı bir telaştadır günler hızla akıp geçiyor
Kimileri seviniyor bazıları ise üzülüyor
Ben ölmüşüm ki hala bu gerçek bilinmiyor
Ben burada kabrimde daimi bulunuyorum
Gelirler mezarıma diye çoluk çocuğumu bekliyorum
Acaba yoksa ben artık zamanla unutuluyormuyum
Muhakkak bir gün geleceklerini düşünerek çok umutluyum
Dünya hayatı fanidir her canlı bunu tadacak
İster istemez insan günü geldiğinde bu hakikatla karşılaşacak
Artık vadesi geldiğini görerek hiç bir şey yapamayacak
Çaresiz gerçek alem yolculuğuna benim gibi o da çıkacak
Takdir-i İlahidir bu Rabbim herşeyi çok iyi bilir
Yaşamdaki alın yazısı kader insana doğumla verilir
Hiç kimsenin bundan haberi yoktur ne de bu gerçeği bilir
Ölüm Allah'ın emridir ansızın her cana gelebilir
Kayıt Tarihi : 20.1.2010 12:51:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Eşiyle birlikte yürüyüşe çıkan bir ara bakkaldan birşeyler almak için eşinin yanından ayrılan ve o ayrılışın son ayrılış olması ve ansızın bakkalda kalp krizi geçirerek genç yaşta Hak'kın Rahmetine kavuşan değerli insan İlyas Çolpan'ın iade ettiği kitabın arasından adına gönderilmiş eski bir davetiyeyi okuyunca derinden etkilenerek GAİBE DAVETİYE adlı şiirimi onun yerine Gaibten seslenerek yazmaya çalıştım.Evet dünya hayatı fanidir bir varsın bir yoksun misali ama yaşam devam etmekte önemli olan Fatihayla anılmak...
SİZE MUTLULUK VE ESENLİK DOLU
ÖMÜRLER DİLİYORUM........
SEVGİLER
İNCİ GERMENLİLER
TÜM YORUMLAR (20)