Gaflet Yıktı Evimi Şiiri - Vehbiye Yersel

Dünya mahvetti beni, geç uyandım gafletten,
Varoluş gayem neydi, bilemedim ezelden.
Allaha kul olmakmış, yapmadım görevimi,
Her durumda geç kaldım, gaflet yıktı evimi.
Mahvettim ellerimle her iki diyarımı.

Bakan gözlerim körmüş, hiçbir şeyi görmemiş.
Kulaklarım sağırmış, hiçbir şeyi duymamış.
Bu kadar yıl, boş yere yaşamış yol almışım,
Dünyanın yalanına, nasıl da aldanmışım
Oylanmış, gayesiz bir ömür geçirmişim.

Rüzgara kapılan yaprak misali yaşamışım,
Yol almışım, nereye gittiğimi bilmeden.
Dedim ya gayesiz yaşamışım, anlamadan,
Ta ki sular duruldu, elime aldım Kur’anı,
Anladım, boşa harcamışım ben zamanı.

Kıymetli zamanım boşa harcandı, yazık.
Geriye gidemem, başa dönemem artık.
Olanlar oldu, hayat devam ediyor.yazık,
Geçen o değerli zamanlarda ne yaptım?
Dünya işleriyle, bilinçsizce oyalandım.
2003