Ulu bir ağacın dalındaki yuvadayım
Her rüzgâr esişinde başlarım sallanmaya
Uykunun ölüme en yakın noktasındayım
Öyle dalmışım ki mecalim yok uyanmaya
Yuvarlanıp dururum bir günden ötekine
Unuttum nasıl geldi geçti bu otuz sene
İstanbul bana hep seni hatırlatıyor.
Çünkü onun gözleri de en az seninki kadar yeşil.
Hala, gülümseyen bir lale gibi
bana sürgününü gönderiyorsun
dört yanı çevrili bir kale gibi
Devamını Oku
Çünkü onun gözleri de en az seninki kadar yeşil.
Hala, gülümseyen bir lale gibi
bana sürgününü gönderiyorsun
dört yanı çevrili bir kale gibi
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta