Ulu bir ağacın dalındaki yuvadayım
Her rüzgâr esişinde başlarım sallanmaya
Uykunun ölüme en yakın noktasındayım
Öyle dalmışım ki mecalim yok uyanmaya
Yuvarlanıp dururum bir günden ötekine
Unuttum nasıl geldi geçti bu otuz sene
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta