Tohum tuhum saklı içimde her iklim
Çollerde kum oldum ben tepe tepe gezdim
Niyetim haktı hatalara çiçek açtım
Bükülmiş belim içimde sızı fokurdar
bir yol bildim ona inandım ve yöneldim
kah secde ettim kah gaflet ile söylendim
ebed e yüz çevirdim faniye dilendim
rahmet havuzu sonsuz nefsimse el kadar
Gafletki ne gaflet düşmüşüm ben içine
Dünya verseler yetmez el kadar nefsime
Yükleseler derdi emanet bedenime
Ne kalmışkı bu kalsın hayatta payidar.
Kayıt Tarihi : 17.1.2008 22:24:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Muhammet Günay](https://www.antoloji.com/i/siir/2008/01/17/gaflet-29.jpg)
TÜM YORUMLAR (1)