Gaflet Şiiri - Ergül Nalbant

GAFLET

Sesin duyulmaz, hiç bağırıp durma;
İyilik sözünü duymayanlar var.
Boşuna çırpınıp kendini yorma;
Ne yapsan gafletten aymayanlar var.

Tüy bitse dilinde tüy diye diye,
Üstüne alınmaz hiç kimse, niye?
Davul gibi olmuş hep yiye yiye;
Haramı yedikçe doymayanlar var.

Yazık olur onca emek, çabaya;
Faydası dokunmaz yurda, obaya.
Tiksinerek bakar ana, babaya;
Hiç adam yerine koymayanlar var.

Her bir türlü günahlara batıpta,
Gece gündüz eşek gibi yatıpta,
Müslümanım diye hava atıpta;
İslam'ın hükmüne uymayanlar var.

Her gün etrafına fitne yayarak,
Nefretle beslenip, kinle doyarak,
Tövbe edip hatasından cayarak;
Suçundan pişmanlık duymayanlar var.

Ergül’üm, gönüldür insanın yeri;
İnsanı yüceltir alnının teri.
İnsan mı sanırsın kemikle, deri?
İnsan tanımına uymayanlar var.

Şiir: Ergül NALBANT — 15.11.2024 — 07:25