Bir gaflet, ordan ver elini dalalet.
İşte ben kendime böyle ettim hıyanet.
Yazmaktan da sıkıldım artık, kaç kez aynı günahları işledim
tövbelerime aldırmadan.
Ne faizlere bulaştım, ne haramlara, ne kalpler kırdım,
ne gönüller yıkıp.
Hangi haklara kaç kez girdim acaba?
Kaç rekât huzuru terk ettim sayamadım.
Sonra unuttum bunları kendimi temiz sanma günahına da bulaştım.
İflah olmaz bir yalancıyım, düzgün adam taklidimle insanları kandırdım.
Tüm bunlara rağmen bir umut tohumu var içimde,
Bir iyi yanım var hala şeytanlarla savaşan.
Yaşadığım iç savaşta kaybetmedim tüm cephelerimi henüz.
Öyle ya, insanın ahiri kendi kaderinde ve de en nihayetinde.
Tövbe kapısı da açık, henüz kapanmadı bu perde.
Yekta olanın elinde kavuşurum rehaya,
bir gün-ben de-belki de.
Kayıt Tarihi : 12.7.2020 15:32:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Emrah Arslan](https://www.antoloji.com/i/siir/2020/07/12/gaflet-102.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!