Gaflet Şiiri - Zeybek Necip

O ne büyük bir gaflet:
Dünya ile ahiret azabının kıyası…
Ve kaybedilmişken onca güzel haslet,
Kapatılıp tövbe kapısı,
Ümit edilir ahret sefası...
Ve zilletin son perdesi hayasızın cennet rüyası…
Ey gaflet,umut kesilmez Rabbimizden,
İste, dile, bekle, kudur,
Ancak bizden uzak dur…

Bre azamet satan cehalet,
Hafife alınacak din mi İslamiyet?
Abdest, namaz yok,
Hac, oruç, zekât, yok,
Kelime-i Şahadet bile yok,
Allah için yok, yok da yok…
Ama ne varsa olan olmayan
İftiraya varan, yalan dolan,
Taciz tecavüz, alavere dalavere,
Allah vere çok,pek çok …
Bre avare,
Vermeden almak, ekmeden biçmek,
Bu nasıl bir nimet!
Yattığın yerden nasıl toplanır onca ganimet,
Bir zahmet, bize de öğret!
Ey avare muhalefet
Beklemeye devam et!

Bre husumet fabrikası,
Yaptıklarından muafım sanma,
Hele gir kabre, gelir arkası.
Allah, zalimlerin cezalarını,
Gözlerin dışa fırlayacağı güne erteler.
Bre azamet satan cehalet, orası mahşer,
Kolay mı hesap vermek!

Yol olmuş kul hakkına taciz…
Zekât vermekten aciz,
Rahman’a nasıl ulaşacağız,
Cehenneme odun olmaktan nasıl kurtulacağız?

Allah affedicidir, bağışlayıcıdır,
İnsan beşer,
Kuldur şaşar…
Ama dinde olmaz sana göre, bana göre...
Şirkin günahı, arşı aşar.
Aklın fikrin şer!
Bre rezalet alıp satan iskelet, orası mahşer,
Kolay mı hesap vermek!