Gafil Nefsle Hasbıhal

Madem durmaz edersin, nefsim ilmi sen tahsil;
Mahsulünü yaşa da, olma keme müstahsil!

Yaşanmazsa bellenen, vermez kula bil fayda!
Sakın bunu unutma ve de hemen geç kayda!

Kitap yüklü merkepten, olmaz sonra bir farkın!
Ahirette köşk değil, ateş olur ev bark’ın!

İlim, irfan deyip de, her bilgiyi derleme!
Menfi ise bir bilgi, dermek için terleme!

Topladığın bilgiler, uymuyorsa kitaba;
Sakın koyup diline, etme niyet hitaba!

Dünya ilmi lazımsa, ahret ilmi zorunlu!
Kim sırayı şaşırsa, yaşar sonra sorunlu!

Biri birsiz olamaz, kanun böyle Mevla’dan!
Sen yasayı çiğnersen, kes ümidi evladan!

Her işinde kitabı ve sünneti et mihenk!
Böylelikle hayata hâkim olur bil ahenk!

Sakın dünya lüksünü, tercih etme cennete!
Yoksa Rabbin ruhunu, duçar eder cinnete!

Çünkü hayat bir sınav ve de herkes sınavda;
Yap ne ise gereken, ısrar etme kem savda!

Bu hususta dikkat et, dinden cüda akrana!
Ve de sakın kapılma, gaf neşreden ekrana!

Cahil ile dost olup, etme cehle hiç meyil!
Talip isen felaha, bil ki bu yol, yol değil!

Âlim ile otur kalk ve amille ol refik!
Gazaplanma cahile, her daima ol şefik!

Yani nefsim adam ol, nadan olma sen sakın!
Adamlarla hem-dem ol, kâmillere ol yakın!

Abdullah Toroslu
16.05.2013-İzmir