Gadir-i Hum Şiiri - Muhammed Şehid Kiraz

Sevgililer Sevgilisi’nin saadete yönelişi başladı.
Yüzündeki mutluluk puslu gözlerde yansıdı.
İlahi yolculuk öncesi, Hac’da Kabe’yi turladı;
Veda hutbesi okudu, tüm sahabe ağladı.

Hutbe sonunda işaret ettin Allah’ın emrini,
Açıkça gösterdin bizlere, kurtuluş iplerini;
Yaşatın Allah’ın Yüce Kitabını, Kur’an-ı Kerim’ini,
Farz kıldın bizlere sevmeyi, Masum Ehlibeyt’ini..

Geri dönüş başladı, Peygamber şehir Medine’ye,
Dağıldı yüz yirmi bin hacı, gün ortası çöllere.
Allah’ın buyruğuyla geldi, kadim dostun Cebrail.
Emre boyun eğdin, topladın sahabeyi Cuhfe’de

“Ben kimin mevlasıysam, Ali’de onun mevlasıdır.
Allah’ım! O’na dost olana dost, düşman olana düşman ol.
Ey insanlar! Hak her zaman Ali iledir; Ali de Hak iledir.”

Ya Rasulallah! Ey evrenin varlık sebebi!
Ey merhamet Peygamberi, Allah’ın Habibi!
Affet ümmetini, param parça gönülleri.
Sana itaat etmedik, katlettik emaneti..

Gadir-i Hum’da gösterdin Ali’ni bizlere
Ali’yi terk ettik biz, yöneldik nefislere..
Ali’nin ne İmamlığı ne Hüccetliği kaldı;
Dördüncü Halife diye, ağızlara dolandı.

On iki İmam’ın on birini, katletti bu ümmet,
Ali’yi mihrapta, Huseyn’i ise Kerbela’da,
Bir zindanda Musa’yı, Firavun sarayında Rıza’yı..
Ali’nin on evladını, halifeler öldürdü… Habibim!

Ey Allah’ın Rasulü!
Helak oldu ümmetin, kasvetli tüm bayramlar,
Gayba çekildi Mehdi’n, hüzünlü Müslümanlar.
Müslümanlar arasında sürüyle fitne fesatlar,
İtretini unutturup, Hak yoldan saptırdılar.