Çocukken şeytanca kanıma girdin,
Gururla, kibirle belayı verdin,
Hırslara doymadın beynimi gerdin,
Yeter artık nefsim günaha sokma.
Sınırı taşıran gençlik yaşattın,
Hayırı beklerken şehvet kuşattın,
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
