G'öz Şiiri - Taş İskele

Gözlerin konuşmasından dem vurur şair,
Sırlar ressam,
Okuduklarını türkü eyler ozan,
Yüreğin muhbiri gözler...

Yüreğin,
Cennetinden bahçeler,
Cehenneminden ateş sızdırır...
Arafında ufuklara dalar,
Oku emrinin kitabı gözler...

Kısılması,
Faltaşı gibi açılması,
Kendine bakan gözlerden bakışını kaçırması,
Ferfecir,
Çakmak çakmak saçılması...
Okunası gözler...

Yürekle sırlanmış,
Gerçeğin aynası gözler...
*
Gözün gözüme değdiğinde,
Sözüm sükuta bürünür,
Çölümdeki vahada,
Gözyaşım ahde vefada
Nehir olur, yol bulur
Sükutun büründüğü gözyaşı bezinden.

Aşk olsun! okuduğum gözlerinden,
Aşk ummanı yüreğine dökülür...