Fuzuli Çığlığı Şiiri - Dursun Özden 3

fuzuli çığlığı

kanlı gece, güne saygılı ve bakü karanlık-pek kaygılı
karakan, ulu sancak, kan kızılı suya yansır, yıldızı-ayı
tutsaktı uzak asyalı-aksakal türkmen soyu-kayı boyu
bir yanımda ibrahim abilov, öbür yanımda nerimanov
kaçkınlar, göçkünler otağı: o karabağ-imişli-bilesuvar
azerbaycan vatan-kutsal yar, kim muhacir-kim ensar?

ve o turnalar zamanı, öç alma anı-göç etme şanı
bacası duman tüten, kutsal kam ana otağı; vatan
oğul oğul-ay oğul! kaldık yaya, yoldaş lenin-ata’ya
mektup yazdı-çağladı, fidel çocuğu öptükçe-ağladı
atları at değildi-küheylan, mazlumlar ona bel bağladı
bu anamalcı, vahşi düzen, suçlu kadı, barış aşkın adı

reyhan kokar hazar yeli-sevdam-mavi açar bakü gülü
geliyor süvari-şiir alayı; kurtuluşun, kuruluşun utku ayı
at binenin-kılıç kuşananın-toprak ekenin-su kullananın
çocuğu doğuranın değil, onu büyütenin, emeği geçenin
adil düzeni; eşit işe eşit ücret alanın, gücüne göre üretim
gereksinimi kadar pay veren komin sistem, ütopya-umut

deneyim/yitik/yenik sitem, acı üstüne iç bir dem-can cana
yan yana-yana yana dans, ateşgahta cem-yeniden şahlan
yeni nesil hür-bu yeni bir kültür-sevgisi sebildi o an-ey can
yeni bir yaşam tarzı geliyor, tarihi diyalektik yasalar ve akıl
emir kılıyor; “kopar zincirlerini gülsarı” demeden daha, akil
bu kavgaya-sevdaya sende katıl-şunu bil, fuzuli sana kefil

dursun özden