Fuzuli... Şiiri - Abdullah Yaşar Erdoğan

(Türk-İslam büyükleri -2)

FUZULİ

Doğmuştu on dört asır sonları,
Mehmet B. Süleyman ilk adları,
Doğum yeri ayan değilken,
Mesken tuttu güzel diyarları.

Adını anmaz olur fuzuli,
Boş, malayani adamım dedi.
Kendisini boş bilse de,
Bir başka anlamı da erdemdi.

Denir Şii mezhebindendir o,
Bi lütfullah ile söyledi o,
Kalemi teemmülle aldı,
Şairlerin kutb-u azamı o.

İran, Irak, Türk kavil ustası,
Simya, gökbilimin de dehası,
Çok kimselerce bilinen,
Gizli ilimde oldu sevdası.

Türkçe, Arapça, Farsça var divan,
Üç dilde de nail oldu irfan,
Çok ustaya hürmet etti,
Bu sayede gönlü oldu umman.

Divanında bulunur bedii,
Sıhhat ve marazda çoktur indi,
Bengü ve Bâde ile gürler,
Leylâ ve Mecnunundur sahibi.

Hikmetli kelam söylemiştir o,
Hakk deyip mehabetle seven o,
Bize onu anmak düşer,
Şiir dilinin ustasıdır o.

Ayan: Apaçık, belli.
Bi Lütfullah: Allah’ın lütfu ile.
Teemmül: Etraflıca düşünme.
Kutbu azam: Zamanın kutbu, önderi.
Kavil: Söz.
İrfan: İç yüzüne vakıf olma.
Bedii: Estetik.
İndi: Kendi hükmü ve kararı.

Şair: Abdullah Yaşar Erdoğan