Fuzuli Şiiri - Birkan Demirci

Yarım kalan her şeyin adı olmuşsun,
boşuna çaba, nafile bekleyiş…
Sözlerin havada asılı kalır,
yüreğine dokunmayan ağırlıklar gibi.

Sevdiklerin gitmiş,
hayallerin kırık dökük,
her adımda bir başka çıkmaz sokak.
Elinden gelen her şey
bir türlü yetmiyor.

Fuzuli diyorlar ya,
belki sen değil,
dünya fazladan bir yüktür omuzlarında.

Bakıyorsun insanların telaşına,
koşuyorlar durmadan
ama nereye, bilmiyorlar.
Sen kenarda durmuş,
izliyorsun onları,
ve bir şeye daha anlam bulamıyorsun.

Zamanı harcıyor insan,
ömrü bitiriyor kendi elleriyle.
Fuzuli mi, sahiden?
Belki de bu telaşın kendisi fuzuli.

Sessiz kalıyorsun,
çünkü bazen susmak,
en haklı cevaptır.