Fütüristik Bir Tablo Şiiri - Kasım Karaca

Gece,
Sadece iki hece;
ben ve sen gibi ıssız...
Gece,
kapkara bir fon,
tonsürton...
Yani
bahtın kadar siyah,
bahtım kadar karaca...
Gel!
Rengarenk bir tablo çizelim,
unutulmaz anlar ve anılar sergimize.
Her rengi, her tonu yer bulsun içinde sanatın.
Mümkün olduğu kadar marjinal olsun.
Mesela;
Arsız, zincirsiz, prangasız kahkahalar olsun
ya da buseler...
Mesela;
Duygu yüklü olsun tablo,
biraz solda olsun;
yani solduyulu olsun,
şöyle kızıl nabızlı olsun.
Yani katran süregelmişliklere isyankar olsun.
Hani demem o ki arzular birbirine yoldaş olsun.
Mesela;
şiirler okuyalım, destanlar yazalım,
ama ricamdır ağlayış tonları olmasın,
olacaksa da ritmik ve simetrik olsun şuhane gazeller,
inlesin mutluluk nağmeleri,
yankılansın nevalar en güzel sanat vadisinde,
yekaheng ve yekavaz birer resital olsun,
ruhu okşasın.
Mesela;
Yek ve tek vücut bir tango olsun umutlar,
sarıp sarmalasın birbirini dansın büyüsünde.
Mesela;
anatemada sen ve ben olsun,
yani anlayacağın gecemiz şen olsun,
ya da gecemiz sanata bir gülşen olsun.