Futbol Şiiri - Ahmet Hanif Aktaş

SAVAŞ SANATTIR

Torosların ardından esince rüzgar ta babil’in asmalarında ki üzümlerin kokusundan sarhoş olur insan. Zafer sarhoşluğudur bu: aşk gibi…
Hiçbir şey vermez bu tadı.en ateşli sevişmeler bile yanında; güneşten ışık çalan aya benzer, bir öğlen vakti.
İşte bu yazı zafere baş koyanların destanıdır. Aşkı yaşayanların…

* * *
kan akıtmak sanattır; geleceğe yeni nesiller yetiştirmek,masal anlatıp ninni söylemek için.
Liberonun yanına tandem bağlamak, sarkmak defansın ardına. Süzülerek gelen topa kale önünde sarkıntılık yapmak. Köroğlu’nun atının yelesinden yakalayıp zümrüdü anka kuşunun küllerinden kanat yaparak uçarcasına top sürmek.yönetmek bir maestro gibi futbol konçertosunu. Sevmek tekmelediğini, üç direğe göz koymak, yazılmak rakibin her birine delice bağlanmak doksan dakika ve sayıların çözülebilirliğini keşfetmek…
3-5-2, 4-4-2, 3-6-1’lerle parmak şıklatmak.
Bir sanattır.

* * *

yılgınlıklara inat çalıp söyleyeceğiz türkümüzü, geleceğe haykırarak ta yüreğimizden…
avuçlarımızın içine alarak yüreğimizi:

“ram olmuş benliğim önünde eğiliyorum,
emret öleyim sende başlayıp sende bitiyorum…”
mecnun-i dizeleriyle antrenörünün önünde eğilmek savaştır…
savaş: yıkamak rakibin defansif Berlin duvarını çin seddini kendi defansına kurmak.total akciğer hacmini rezerv hacim olarak kullanmak, otonom rezervleri bir anda solumak.sahada krampon basmadık yer bırakmamak,kemik seslerinde oley diye bağırmak.defans hattını çizgi halinde toplamak ilahi divanda. Rakiplerin şampiyonluğa dair düşsel avuntularında emin adımlarla hedefe ulaşmak, savaştır…
trübünlerden gelen tezahürata dağ gibi göğsünü gererek yankıda bulunmak. Sırılsıklam aşık olmak ter kokularında, terini alnında kurutup tuzunu yüreğinin yarasına basmak savaştır…

* * *

bize düşen iki kelimeyi birleştirmek yıkık dökük kelimeleri tuğla edip noktalama işaretleriyle de harçlayarak cümle inşa etmek.kelimelerin desti izdivacını sağlamak. Özü sözleştirmek ve demek:

futbol sanattır, savaş da sanat…