Tanrı ağlıyor, kimse duymasın!
Yalnızlık taşlarını kitaplarla taşımış,
Diyeti ödeyenin alnı işaretli,
Yalnızlığı da yoktan var etmiş tabi!
Yoku yoktan var edip,
Yalnızlık devrimini başlattı ve
Herkes doğarken ağlardı bu yüzden
Ve herkes yalnızdı ağlarken.
Kör olana dek aynalara baktım.
Kendimi, kendim ile donatıp kanattım.
Aslında çoktan bıraktım beni kendi halime,
Ama yoktan yok olanı nasıl hatırlardım?
Sormak gerekir mi?
Yoksa sadece sarmak mı lazım yarayı?
Bir kez daha izi hatırlamak için sadece,
Sarmak gerekir mi?
Kayıt Tarihi : 24.7.2023 01:25:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!