Dağıldım senden sonra tanımıyor kimse
Üstüm başım perişan saçım karışmış sakala
Boğuluyorum sensizliğin girdaplarında
Ve sen yine geldin aklıma iki ’ye on kala
Sonra bir sancı saplanıyor yüreğime
Solum da bir çiçek açtı adı KARDELEN
Gülüşü karları eriten güneş kadar sıcak
Gözleri bal rengi tatlı tatlı bakıyor bana
Doyamadığım kokusu ise canda sefa hayatıma
Solumda bir çiçek açtı adı KARDELEN
Pelin diye tanır herkes seni ama ben masal perim
Akıttığın göz yaşın olabilmek için hep seninleyim
Seninle Açılıyor seninle kapanıyor şu gözlerim
Ve seninle doğup seninle batıyor her gün güneşim
Seni için sıralıyorum kelimeleri tanışmamızın şerefine
Acılara alışırdım oldum…
Gözümün önündekileri görmemeye
Yemin ettim senden sonra sevmemeye
Ben bu sevdanın okyanuslarında boğuldum
Güneş hiç doğmadı senden sonra
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!