Çatıdan akan sıcak ışığın etkisiyle ağırlaşan gözlerini, ensesinde hissettiği geçim derdi kaldırıyordu.
Ticarethaneye girenler memnun ayrılırken, onun aklında akşam yazacağı bir kaç satır cümle kurcalıyor, elleri heyecanla ritim tutuyordu. Kalbi ile aklı tenakuz halindeydi. Bir tarafı bırak bir tarafı yazma diyordu ona. Birbirilerine üstünlük kurmaya çalışırken içinde ki bu iki farklı yaşam biçimi. Kerahat vakti sirayet ediyordu terden tuzlanmış göz kapaklarına. Alnını silip oturdu gölgeye uzanmış iskemleye. Bu kez uyku hatırına yaktı zehir zemberek tütün sarmasını. Açılan uykusu, kapanan ciğerlerini karartırken bitirdi son nefesini. Zaten burnu büyüktü, değmezdi yeni nefes almaya ruhu.
Yazar mı insan simite şiir?
Yazar efendim, eğer almadıysa hiç kokusunu sine sine, çekmediyse içine. Teneffüste gördüğü tezgahtan almadıysa bir tane.
250 bin kuruştu bir simit, şerbetli pekmezde kaynatılmış, kavruk susamlı kazan simidi.
İlk sınıfın göz ağrısı. Okumayı söktüğünde okuduğun ilk etiket "simit 250 bin"
Benzetmişimdir çokça kendime, onun da içinde bir boşluk. Çevirmiş boşluğu gevrek bir arzu.
Mavi bir göğe,
Sıcak bir kumsala.
Rızık ederim hayalime,
ama boştur bunlar bir aptala.
Karın doyurmaz şiir dediğin.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!