Bu sabah da seni çok seviyorum
Uyandığımda ilk aklıma gelensin
Yeni bir güne seninle başlıyorum
Sensin yaşama sevincim, neşemsin
Yüreğimin sesini dinledim bugün de
Ben siyah bir çemberim
Çevremdeki çemberler gri
En dışarıda bir çember var ki
Bembeyaz sarar hepimizi
Karanlıkta kaybolduğumda
Bir harf olup düşersin yere
Eğri ya da düz, kendi şeklinde
Sesli ya da sessiz titreşiminle
Özgün bir harfsin yeryüzünde
Birleşince diğer harflerle
Ufkumda bir soluk benizli Ay var
Tatlı bir sükunetle bana bakar
Dili lal olmasaydı, konuşsaydı belki
Şiirlere düşmek isterdi sözleri
Ay’ın derdi de benzer benimkine
Aralık ayının sonunda
Ada soğuduğunda
Yelkovanla akrep
Soğuktan donduğunda
Toprağın yedi kat altında
Doğdum renkli Dünya’ya
Doydum güzel Maya’ya
Duydum ki gölge imiş
Güneş’in ışığı Ay’a
Dünya’da sevgi varmış
İplerim olmuştu kördüğüm
Gecenin kızlarıyla çözdüm
Kendime elbise ördüm
Örgü boyunca zincir çektim;
Birer birer zincir,
Suya düşen gölgeni
Kendin mi sanırsın
Su seninle konuştu diye
Erdin mi sanırsın
Ve bir gün gelir;
Hayat verdiklerini geri alır
Onca mutluluktan, sevgiden geriye
Kırılmış kanatların kalır
Şairin misyonudur çok sevmek
Kocaman kahkahalar biriktiriyorum
Defterlerimin arasında
Kopan sayfalar biliyorum
Dağılıyor cadde boyunca
Güle güle...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!