Geçerim her akşam evinin önünden sessizce
Ellerim cebimde gözlerim pencerelerinde
Beklerim gelişimle açılsın beyaz tül, perde
Ne bakan olur pencereden, ne açılır perde
Bir titreme sarar benliğimi işte o an
öyle bir gün gelecek ki
dünyasını unutmuş
sevilerini yitirmiş
bir ben bulacaksın
hüzünlü akşamların koynunda
sevgimi yaratan
ben seni kara günler için sevmedim kadınım
ak günler neye duruyor
bak ölümsüz sevdalılar geziniyor gökkubbede
mutlu yarınlarımızı muştuluyor ak kanatlı melekler
dinle sevenlerin mahşerdeki şarkısını
dinle ki büyüsün yüreğindeki sevgim
Yirmi ikinci baharındayken yaşamın
Kurşuna dizdiler ümitlerimi
Yüreğimde derin bir hicran yarası
Sevda yolunda vurdular beni
Görmediler içimdeki yaşama sevincini
Benim olsan
Bana bir inansaydın
Bu kadar ümitsiz olmazdım yarınımdan
Kadehler dert sırdaşım olmazdı
Kader yazmasaydı seni bana
Girmeseydin dünyama eğer
sen hazan yağmurlarının getirdiği ebedi mutluluk
sen karanlık gönlüme doğan güneş
öyle boynu bükük durma karşımda
çekme öpülesi gözlerini gözlerimden
sana ağlayıp gözyaşı dökmek değil
sevmek yaraşır...
ellerim evrene açık
gözlerim her an ufukta
sonsuz bir bekleyişte kalbim
neyi bekliyorum bilmem ki
şu yalancı dünyada
gece gündüz aradığım ne?
bakma bana öyle soran bakışlarla
garip insan olduğumu söyleme her an
benim sevmelerim böyledir
ben böyle öperim
sevginin böylesini
doymadım gözlerinin öldüren rengine
gönlümce saramadım ince belini
biricik sevgilimdin hep
karagözlüm, ceylanım
o kadar çabuk geldi ki ayrılık
ellerini doyasıya tutamadı ellerim...
Her an her yerde seni arar ellerim
Kanlı yaşlarla kapandı yorgun gözlerim
Hep bu yolda tükendi sözlerim
Anla artık beni gel karagözlüm
Hasret hep benim oldu özlem benim
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!