ÖYLE BİR GİDİŞ Kİ!
dur kaptan yolcu var
nereye dersen
hayalistan sınırından öteye
bir gidiş ki mazereti yok
KAHROLASI ÜÇLÜ
siz yüreğimin kapısına dayanan
kahrolası üçlü
sayenizde uzayan gecelerde
gelmek bilmeyen sabahı bekliyorum
SEVİYORDUM
her yanım ruhsal kırılganlıklar dolu
kurumuş gül yaprakları
solmuş yaşam öykülerine benziyorum
susturulmuş kadının gözleri gibi
SIĞINAĞIM
düşleri güz güllerine davetiye
gözlerinde çocuksu güzelliği
filizlenip mor dağların doruğunda
ve güneş dokundukça tenine
DAYANAĞIM
bir bahar yelidir
beni alıp bilinmezliklere sürükleyen
ne rotam bellidir
ne de düşlerimin son durağı
İÇİMDEKİ HAYLAZ
yanıbaşımda öksüz kalmış dugularım
uzak çağın düşlerindeyim şimdi
içimdeki haylaz çocuk da olmasa
hepten eksik kalırım yaşamda
DUYMUYORUM
artık duymuyorum
esprisi geçmiş sevgi sözcüklerini
aşka yelken de açmıyorum
kalan ömrü haylazlıklara ayırmışım
İSTANBUL TURU
senden ayrı kalmanın hüznüyle
turluyorum istanbul sokaklarını
neden ve sebebini bilmeden
beni adımlarım götürüyor
ÖYLESİNE
Sana isyanımdı gözlerimde okunan öfke
Ezikliğin fotoğrafıydı ilk bakışlarım
Nasılda ürkektim titrek yüreğimde
İlk acım kederimdin yani ilk sevdam
HÜZNÜM YÜZÜNE DOKUNDUĞUNDA
konuşmadığım
konuşamadığım çok şey var
dinlemek istersen
yağmurlu bir gecede çal kapımı
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!