Fuat Doğan Şiirleri - Şair Fuat Doğan

KİMİM BEN

Kendimi arıyorum bilinmezliklerimde
Derinliklerimde unutulmuş çocuksu yanımla
Önceden hiç uçurtulmamış
Şimdi gökyüzünün mavi enginliklerinde

ŞAİRİN ÇIĞLIĞI


baktım feri sönmüş güneşin
çakallar uluyor yaz gecesinde
gökte yıldızlarda yok

YİTİK VEDE YARALI

Ve yitik bir öykünün
Anlamsız son tınısı gibi
Sözcükler anlamsız
Yitik kelimelerin cilvesinde kayıp

TÜKENMİŞ KENT


esprisi yitirilmiş günlerde
bu kentin
mevsimleri soluksuz kaldı

SUSUYORUM

susuyorum
sanma ki yalnızım
imgelerim farklı birer silah
sorgularım var yaşama

ÇOCUK

yürüdüğüm
karanlık ayaz bir sokak
yanı başımda bir çocuk
elleri titriyor üşümekten

BEKLEMEK

kimi neyi bilmeden beklemek
başını pencere kenarına dayayıp
uzayıp giden yolu izlemek
bir sureti var mı beklentinin

EN SONUNDA

tut ki
hiç düşmedin
gecenin kül rengi hüzünlerine
tut ki

FERYAT

gece karanlık can pazarı
kızıl alevler yükseliyor
şimşekleri çakmıyor kara bulutların
yanıyor...

DUYGULAR ÇIPLAKTIR

yokluğun çöktüğünde anlarıma
yalnızlık tanrısal olur
hayallerimin ayyuka vurduğu an
duygular yarı çıplaktır