Bugün bir mektup buldum
Posta kutusunda
Adın yazıyordu gönderen kısmında
Gel demişsin bana
Gelemem ki;
Ey seven sevgili insan
Seni sevmeyeni de sev
Ama sevdiğin kalpten
Seni sevmesini bekleme.
Dinle;
Seninle başlar herşey yeni bir hayata
Güneş gözlerinin çapağını ovalar
Yüzünü yıkar akşamdan kalma sabahlar
Bir ikilem yatağında seni seçer ve kalkar.
Seninle başlar yeni umutlara bir şehir
SENSİZLİK
Bu kaçıncı sensizlik
Bir bavula sığarken aylık eşyalar
Neden içime sığmaz taşar
Sana ait saniyelik yokluklar.
Söyle nedir çaresi
Seni unutamamanın
Varmıdır bu yaranın bir ilacı
En azından şunu söyle;
Sensizlik beni süründürür mü
Yada alır mı biran önce canımı.
Kronik sensizliğin
Durmuş saatidir zaman
Şimdi susma vaktidir üryan kulaklara
Bir sabah böler uykusunda geceyi
Bir sır güneşle çıkar ufuklara.
Fırtınalı akşamlarda
Korkan bir çocuk gibiyim
Ürküyorum yokluğunda
Odam zifiri karanlık
Bir komşu misali
Emanet ediyorsun beni sensizliğe.
Adını ayrılık koydum bu şehrin;
Benden gittiğin gün.
Yasakladım yalan sevdaları
Yalancı aşıklara
Kalbimi çıkmaz bir sokağa gömdüm
Yolun düşse bile sakın uğrama.
Bitip tükenmek bilmiyor
Sana olan hasretim
Güneş sanki hiç doğmuyor
Güneş değil aslında derdim
Güneş rengi saçların tek özlemim
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!