Kalliope dokuz dile söyler türküsünü
O ki günahlarından doğurur şefkatini
Elemler içinde.
Saksan onun övünç kaynağı öpülmüş dudaklarında
Venüs bir engeldir balıklara
Patavatsız şeytan öpüşün de
Bir kurbağa seronomisidir gülüşleri
İncinmiş kadınların
Son koz gibi saklarlar dişiliklerini.
Lütuf sa o görmeye dursun
Şu kamaşık yüzümdeki bülbül
Gülü işleyen şizofreni
Şu bozuk plak,
Kaldıracı kırılmış kalbimin iğnesi
Bir vardiya bekçisisin sen
Şair uzun siyah yitik bir baldo giymişti
Serçe ise giymişti kırmızı bir kazak
Şairin hüznü, âşık bir serçe olmayı mümkün
Kılmıştı
Kırılmıştı zaman
Kalmamıştı hiç hüznün
SEN VE BEN GİBİ
Yalnızlık ellerimde ısırgan otu
Avuç içlerimi kaşıyan depresyon
Uçup gitmek bilemeyen kara bulut
Bir şeyler var bende kopup gitmeyen
Bir şeyler
Bir çoban garipliği tutup
o ucundan bir dağ yalnızlığını
Sonra o her gün karşıladığım güne
seni işleyerek imgelerimde
Isız bir kışa yatıyorum ya ben
göğsümün çeperinde avuk bir göç sırtı
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!