Friedrich Hölderlin Şiirleri - Şair Frie ...

Ama dost, geç geldik biz. Doğru, yaşıyor tanrılar
Ama başlar üstünde, yukarda, bir başka dünyada.
Sonsuzca etkindirler orda ve pek umursamazlar
Yaşayıp yaşamadığımızı, o kadarcık esirger bizi göklüler.
Çünkü zayıf bir tekne her zaman almaz onları,
Ancak zaman zaman dayanır tanrısal bolluğa insan.

Ruhum özlerdi yüceleri,
ama aşk, çekti toprağa;
ve acılarla eğip başımı daha
öylece izlerim yaşam çizgisini
dönerim başladığım noktaya.

Sevgili, sayrısın
gönlüm yorgun ağlamaktan, ve
içimde titrek pırıltısı korkunun;
ama, inanamam öleceğine
sevdiğin sürece.

Benimdi dünyanın güzel şeyleri zevk almaya
gençlik saatleri, ne kadar uzakta.
Uzakta Nisan, Mayıs, uzakta Temmuz;
artık hiçim ve yaşarım kayıtsızca.

Çeviren; Gökhan Oflazoğlu

1

Orada Alplerin içinde aydınlık gecedir daha, ve bulut,
Neşeliyi şiirleyerek örter orada esneyen koyağı.
Oraya buraya toslar, yuvarlanarak şakacı dağ havası,
Çamların arasından dikine pırıldar aşağıya ve yiter bir ışın.

Mutluydum sabahları gençlik günlerinde
ağlardım akşamları, artık yaşlıyım
kuşkuyla başlarsam da günüme
sonu hep kutsal ve sükun içinde.

Çeviren; Gökhan Oflazoğlu

İyi bir şeydir insanın uzaktan bakabilmesi hayata,
Ve anlayabilmesi hayatın kendini nasıl algıladığını,
Ayakta kalabilen, atıldıktan sonra tehlikenin kollarına,
Fırtınalarda ve rüzgârlarda yolunu bulabilmiş birisidir.

Ama güzelliği tanımış olmaktır daha da iyisi,

Şendir dönüşü gemicinin yuvaya sakin akıntının üstünde,
Uzak adalardan, bereketli olmuşsa hasadı;
Öyle dönerdim ben de yurda, toplayabilseydim
İyilikleri acılar kadar.

Siz sevgili kıyılar, beni yetiştiren bir zamanlar,

Çocukken,
Çoğu kez bir Tanrı kurtarırdı beni
Bağırışlarından ve sopalarından insanların,
Sonra oynardım güzelce ve güvenle,
Korudaki çiçeklerle,
Ve havası göklerin

Çocukken arasıra
Kurtarırdı bir tanrı beni
İnsanların bağırışlarından ve sopalarından;
Masum rahat, oynardım o zaman
Çiçekleri ile korunun
Ve göklerin meltemleri