Frida Kahlo Şiiri - Üstün İzat

Nerden aklına geldi yaprakları acıya boyamak
Aynalarda seyretmek cemalini
Ve resmetmek tükenmiş umutların
Kokuşmuş kırıntılarını...

En güzel baharında sevdanın
Nerden aklına geldi
Trochki’nin altına yatmak
Belki de çok güzeldi
Bir devrimin resmini yapmak
Nerden aklına geldi
Bordo şal takıp dudaklarını kızıla boyamak
Ve resmetmek tüm yalnızlıkların
Acıyan kanamasını...

Bu kadar güzel bir yüzü
Hangi palet kıskanmaz
Kim çizer dolunayın kalbinde küçüldüğünü
Siyah beyazın diğer renklere savaş açtığı evrende
Kim sarıyı düşler senden başka
Kim ana sütü verir ak memelerinden DİEGO’ya

Nerden aklına geldi sevgiliyi siyaha boyamak
Gözbebeklerinde aramak solmuş çiçekleri
Ve resmetmek sana ait olmayan aynaların
dökülmüş sırlarını