Frezyalar Solmasın Şiiri - Akif Uğur

Hatırlıyor musun
Frezya mevsimiydi
Son görüştüğümüz
Belki de daha önceydi
Vedalaşıp öpüştüğümüz
Frezyaların açmasına
Ne kaldı ki şurada
Hadi söylesene
Ne kaldı ki sevgililer gününe
Sen hala yoksun
Sen sevdirmiştin
Frezyaları bana
Hatırlıyor musun
Elimde bir tutam
Frezya ve sümbülle
Sevgililer gününde
Sana gelmiştim
Sen frezyalar kadar
Güzel kokulu
Frezyalar senin kadar
Saf temiz ve buğulu
Frezyaları da seni de
Bilsen ne çok sevmiştim
Ne çok sevmiştim
İşte yine geldi
Frezya mevsimi
Depreştirdi sevgimi
Sen yine yoksun
Oysa
Bana geldiğin zaman
Güller açardı yüzünde
Renk renk, desen desen
Destansı nağmeler
Okunurdu gözünde
Sayfa sayfa, roman roman
Sınır tanımazdı arzular
Zaman mekan tanımazdı
Aşkın dört mevsimini
Hazzın en yücesini
Yaşardık seninle
Kısacık o zaman diliminde
Güçlü bir aşk dokunurdu
İlmik ilmik, nakış nakış
Gerçek bir sevda kiliminde
Sonra
Dalgalar yükselirdi
Adam boyu
Ve bir uğultu kaplardı
Bu güzel koyu
O küçük
Karadeniz sahilinde
Şimdi
Bir sessizlik çökmüş gibi
Sanki tüm koya
Yakamozlar da çekilmiş
Birer birer kuytuya
Ne o koyda bir seda
Ne de beyaz martılar
Artık yükselmez olmuş
Adam boyu dalgalar
Bense, önümde
Her dizesi, her bölümü
Seni anlatan
Umut dolu sayfalar
O yaşanmış anılar
Ve her dakikası
Bir ömre bedel
O güzel yıllar
Ve hep seni özleyen
Ve hep seni isteyen
Bastırılmış arzular
Yorgun, bitkin ve yalnız
Koca bir yürekle
Seni beklemekteyim
Hadi git gidebilirsen
Adını hiç duymadığım
Hiç bilmediğim
Limanlara yelken aç
Her nereye kaçarsan kaç
Bir gün
Geri döneceksin
Ama frezya mevsimi
Geçmiş olacak
Elimdeki sümbüller
Frezyalar solacak
Yüreğimde
Pembe bir gül kalacak
Ve sen
Yalnızlıklar içerisinde
Bir ömür süreceksin
Geldiğin yere
geri döneceksin
Göreceksin, göreceksin

25. 1. 2004