Eski Dostlar Şiiri - Akif Uğur

Bir yol uzanırdı Kalamış’tan Moda’ya
Bir çift göz geçen gemileri sayardı gün boyu
Kimselere söylemezdi
Söyleyemezdi beklediği yolcuyu
Akşam olup zifiri karanlık
Kaplayınca tüm koyu
Dayanılmaz acılar sarardı
Küçücük yüreğini
Gecenin sessizliğine kapatırdı
O güzel gözlerini.

Yeşilyurt’ta hasır vardı bir zaman
Yişilköylü’m oradaydı her zaman
Tahta masalarda kenetlenirdi eller
Yemyeşil bir vadiye dalınca
Tutulurdu o tatlı diller
Akşama değin süren sessiz söylemler
Bir veda busesiyle noktalanırdı
Koşarak uzaklaşırdı evine doğru
Gönlü bende kalırdı.

Kanlıca’dan Çamlıca’ya yürünür
Yağmur gözlüm uzaklardan görünür
Savurur saçlarını
Çamlıca’nın rüzgarı tel tel
Yüreği, sevgisi, endamı ayrı güzel
Özleyince gel derdi çekinmeden
Haydi gel
Elleri, gözleri, sözleri ayrı güzel

Nerede o kibrit kutusunda
Mektup verdiğimiz yıllar
Şimdi aramızda
Mesafeler, denizler, dağlar
Göründü mü pencereden
Komşunun esmer kızı
Yüreğimde başlardı hemen
İnce bir sızı
Sen de duy sesimi
Duy sesimi faytoncunun baldızı

Hey gidi Kumkapı’nın efesi
Toyluk günlerimin aşkı neşesi
Kaldırımları titretirdi yürürken
Topuklarının sesi
Leylaklar, güller kokardı teni nefesi
Bir tek gün bile görmese
Nasıl da kabarırdı öfkesi

Fatih’li ikide bir evden kaçardı
Annesine babasına karşı çıkardı
Zaman zaman benimle
Mutlu günler yaşardı
Her ilişkide evlenir
Üç gün sonra boşardı
Şişli’de otururdu dostların en güzeli
Yolumu beklerdi hep
Gözleri nemli
Simsiyah saçları
Yemyeşil gözleri vardı
Sevmek değildi onunkisi dostlar
Sanki tapardı

Şimdi onlar yüreğimde
Yaşadığım her yerde
Unutmak ne kelime
Bahçemdeki çiçeklere
Tuttuğum tüm dileklere
Sorun düşlerime
Sorun şiirlerime
Onlar eski dostlar
Onlar hiç unutulmazlar.

İstanbul