Fransa Buluşması Şiiri - Kemal Değirmenci

-1-
sessizliğiyle fazla kalabalık
bir sabah yanaştı ellerime
gözleriyle paris'liydi
adı yalnızlık
içimde bir ırmak gibi aktı durdu gecelerce
ne zaman tutmaya kalksam ‘o’ zaman kırık
yabancısıyım dedim
gauloise içtiğime bakma
paris'li değilim
adım ibrahim
sustu!
yürüdük/ her sokak başında gizleniyorduk sanki
aman Allah’ım;
adımdan daha kalabalık bir yaprak dökümü!

-2-
seni arıyordum dedi
(bir karanfli çiğner gibi konuşuyordu)
-yağmurda sırılsıklamdık
neden gizleniyorduk sahi?
(küle dönmüş sokaklarda
sanki bir namluyu emziriyor dul kadınlar
duyduğum bütün fransızca isimlere
fransız kalıyordum)
beni çağırıyorlar (beni mi çağırıyorlar) ?
hayır o ben değilim
adım ibrahim/yabancısıyım paris'in
bulvarda bir güvercin intihar ediyor

-3-
belki de beni çok aradılar
çalınmış yanlarımı buldular her insanda
ışıklara böldüler iç dünyamı
ve ben paris'in uzun saçlarından
kaçıyordum bülten bülten