Bir zamanlar, hayatımın en büyük mahcubiyetimde; 'seni anlatacak kelimeleri' bulamayışım oluyordun.. sürekli büyüyen TANRISAL bir başlangıçtın içimde.. şimdilerde,hayatımın en büyük hayal kırıklığını yaşarken; o güzel kelimelerle 'anlatacak kişiyi' bulamayışım oluyorsun.. sürekli küçülen SANRISAL bir bitmişliksin, yücelmiş olduğun yerde.. Ben,yine de sendeki 'kendim' kadar çok az..ım..sen ise,bendeki 'içinde zerre kadar sen olmayan' sayısız tarafların kadar çoksun.. //
Kaf önce hafif hafif düşüyorsun sonra
kızıl kızıl dağılıyorsun elimde kalıyor iki nokta
atıp kırmızı bir gül kalbimin tam ortasına
kaçıyorsun mevsimlerden mevsimlere
tahtı çalınmış bir padişahım oysa
kayboluşunu arayan hesapsız yolculuklarda
Devamını Oku
kızıl kızıl dağılıyorsun elimde kalıyor iki nokta
atıp kırmızı bir gül kalbimin tam ortasına
kaçıyorsun mevsimlerden mevsimlere
tahtı çalınmış bir padişahım oysa
kayboluşunu arayan hesapsız yolculuklarda
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta