İnsanları en çok
fotoğrafta ki anıları acıtır
sayfalar dolusu
bir ömrün yaprakları gibi çevirilir
her toz parçasının da
ayrı bir önemi vardır
yanlışlıkları iyice anlamaları için
reddedilen bütün suçların yükünü
bir kaç dal çiçek çözer zannederler
bahar dediğin bazen kim vurduya gider
ne yaşamak istediklerin olur
nede başkalarının itirafları
hiç bir sarhoş kendi keyfine içmez
içince de derdini anlatamaz bile
sokaklar kendini taşıyamıyor
şimdi masalların ortasında
çekip gitmek istediğim yeri biliyorum
her boşluğa
öyle bir aşkla sarmalı ki bedenini
gece buz kesmiş olmalı
ve ayaz olduğunda
düştüğünde bile
her şeye yeniden başlayabilmeli
kalbin ve bedeninle beraber
Kayıt Tarihi : 4.8.2018 19:03:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!